Dziecko się boi hałasu — czy to normalne?
U niektórych dzieci możemy zaobserwować silną reakcję, gdy hałas w otoczeniu się nasila. Czy to normalne?
Dziecko boi się hałasu
Niektóre dzieci będą niewzruszone, gdy dookoła jest harmider, inne reagują płaczem, gdy ktoś nagle krzyknie, gdzieś coś huknie. Jeszcze inne wycofują się, gdy tylko kilka osób zaczyna mówić równocześnie, a w tle leci telewizja. W zasadzie to każde zachowanie, które odbiega od szeroko pojętej normy, może być dla nas sygnałem alarmowym. Zarówno gdy dziecko potrzebuje hałasu (tłucze się zabawkami, krzyczy, zwiększa głośność w telewizorze do granic możliwości), jak i wtedy, gdy reaguje na niego nerwowo. Może to bowiem świadczyć o pewnych zaburzeniach.
Warto jednak zaznaczyć, że na pewnym etapie u wielu dzieci można obserwować specyficzne reakcje na hałas. Zdarza się to często w wieku przedszkolnym i z czasem przechodzi. Nierzadko bywa też tak, że podczas gdy „obce” hałasy są problematyczne, dziecko nie ma problemu, gdy samo hałasuje, czy to poprzez krzyczenie, czy stukanie zabawkami.
Nadwrażliwość na hałas
O nadwrażliwości słuchowej możemy mówić wtedy, gdy obserwujemy, jak całkiem zwyczajne odgłosy dnia codziennego powodują u dziecka dyskomfort, a rzeczy głośniejsze, jak na przykład kosiarka, przejeżdżający samochód czy wiertarka, powodują wręcz atak – złości, płaczu lub paniki. Nadwrażliwość dźwiękową uważa się za jedno z zaburzeń integracji sensorycznej i można nad tym pracować. Wielu rodziców decyduje się na pomoc specjalisty, ponieważ dla dziecka nawet wizyta w przedszkolu to ciężkie przeżycie.
Integracja sensoryczna. Co to jest i na co zwracać uwagę? >>
Dźwięki bywają uciążliwe nie tylko, gdy mamy do czynienia z zaburzeniami integracji sensorycznej. Może to świadczyć o jakimś defekcie narządu słuchu. Także dzieci mające szumy uszne bardzo często czują dyskomfort w głośnym otoczeniu.
Innym schorzeniem, przy którym często obserwuje się nadwrażliwość dźwiękową, jest chociażby zespół Aspergera lub autyzm. Z kolei dzieci z ADHD mogą w towarzystwie hałasów być bardzo rozkojarzone.
Zespół Aspergera — fakty i mity, na co zwrócić uwagę >>
Jak widać z powyższych przykładów, nerwowe reagowanie na hałas może być objawem wielu różnych zaburzeń. Może to jednak być etap w rozwoju dziecka, który z czasem minie. Tak jak w wielu innych przypadkach, trzeba zaufać swojej intuicji i zasięgnąć opinii specjalisty, jeżeli będziemy zaniepokojeni.
Podwrażliwość słuchowa
Warto przy okazji wspomnieć o przeciwieństwie nadwrażliwości słuchowej. To także zaburzenie integracji sensorycznej, ale w tym przypadku bodźce dźwiękowe są tłumione przez organizm, w związku z czym dziecko może nie reagować na ciche i monotonne dźwięki. Gdy ktoś się do niego odzywa spokojnym i przyciszonym głosem, dziecko sprawia wrażenie, jakby nie rejestrowało tego, co się do niego mówi. Taki maluch będzie się dobrze czuł w hałasie i nawet puszczanie muzyki w samochodzie na pełen regulator nie wywoła u niego poczucia dyskomfortu.
