Muzeum Wsi Kieleckiej
Muzeum Wsi Kieleckiej zostało powołane do życia decyzją Wojewody Kieleckiego z dn. 21 sierpnia 1976 r. Samodzielną działalność rozpoczęło w dniu 1 stycznia 1977 r. Celem działania Muzeum Wsi Kieleckiej jest gromadzenie, ochrona i udostępnianie zabytków kultury ludowej z obszaru województwa świętokrzyskiego, ze szczególnym uwzględnieniem budownictwa ludowego oraz popularyzacja kultury ludowej. Oddziałami Muzeum Wsi Kieleckiej są: Park Etnograficzny w Tokarni w gminie Chęciny Dworek Laszczyków w Kielcach Mauzoleum Martyrologii Wsi Polskich w Michniowie Obiekty in situ: Zagroda Czernikiewiczów w Bodzentynie oraz Wiatrak Kamienny w Szwarszowicach Siedziba dyrekcji muzeum oraz część biur mieści się w budynku wystawienniczo-administracyjnym na tyłach zabytkowego Dworku Laszczyków w Kielcach. Głównym obiektem muzeum jest Park Etnograficzny w Tokarni, położony przy drodze krajowej nr 7 z Kielc do Krakowa. Zadaniem skansenu jest zachowanie zabytków budownictwa wiejskiego i małomiasteczkowego kielecczyzny oraz prezentowanie ich w otoczeniu zbliżonym do pierwotnego i w naturalnych zespołach fragmentów wsi. Teren parku etnograficznego w 1995 r. został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.269 z 17.07.1995). Park Etnograficzny, w którym znajdują się stałe ekspozycje budownictwa wiejskiego, małomiasteczkowego i dworskiego, usytuowany jest w Tokarni, około 20 kilometrów od Kielc. Skansen, położony w malowniczym zakolu Czarnej Nidy, liczy aż 65 hektarów z czego 20 hektarów stanowi las. Zróżnicowanie terenu skansenu pozwala prezentować zabytkowe budynki w warunkach zbliżonych do naturalnych. Założenia merytoryczne i naukowe ekspozycji opracował w 1971 roku etnograf, prof. dr hab. Roman Reinfuss z Pracowni Badania Polskiej Sztuki Ludowej Instytutu Sztuki przy Polskiej Akademii Nauk.
Rozrywka